معجزه دات کام        

از چند نوشته مورخین قدیم چنین برمی‏آید که تا سال یکصد و هفتاد و پنج هجری قمری قبر علی بن ابیطالب (ع) در نجف پنهان بود.
حمدالله مستوفی، نویسنده و جغرافیادان قرن هفتم هجری در کتاب نزهة القلوب می‏گوید بعد از این که علی بن ابی‏طالب (ع) زندگی را بدرود گفت بر طبق وصیت او، جسدش را بر شتری نهادند و شتر به راه افتاد. علی (ع) وصیت کرده بود که هر جا شتر توقف کرد جسدش را در آنجا دفن کنند و شتر در منطقه (نجف) توقف نمود و جسد علی (ع) را در آنجا دفن کردند و لذا مدفن علی (ع) با کوفه خیلی فاصله داشت.(بورکهاردت) می‏گوید از این جهت جسد علی (ع) را خیلی دور از کوفه دفن کردند که نسبت به قبر علی بن ابی‏طالب (ع) از طرف امویان اسائه ادب نشود.
حمدالله مستوفی می‏گوید در سال یکصد و هفتاد و پنج هجری قمری هارون الرشید خلیفه عباسی در منطقه نجف شکار می‏کرد و بر حسب تصادف قبر علی بن ابی‏طالب (ع) را یافت و مشاهده نمود که جسد او، آن قدر تازه است که گوئی در همان روز زندگی را بدرود گفته و امر کرد که برای آن قبر، مزار بسازند و اطراف آن را محدود کنند و از آن موقع به بعد مدفن علی (ع) شناخته شد.

استخراج شده ازکتاب: امام حسین و ایران
نویسنده : کورت فريشلر
مترجم : ذبيح الله منصوري