مفضل عرض کرد:ای آقای من آن ماموریت عجیب چیست؟

فرمود:کنارقبرجدش می آیدومی فرماید:ای مردم آیاقبرجدمن رسول خداهمین است؟می گویند:آری ای مهدی آل محمدهمین است،می فرمایددرکناراوچه کسانی مدفونند؟

می گویند:دویارهمراه اوابوبکروعمرمی باشندوکسی دیگربااودراینجانیست.

امام(ع)دستورمی دهدآنهاراازقبربیرون آورده بردرخت خشک وپوسیده ای به دارکشندوچون چنین کننددرخت خشکیده فوراسرسبزمی شودوشاخ وبرگ پیدامی کند،بامشاهده این وضع دوستان این دونفرگویند:بخداقسم این واقعاشرافت است،ومابه محبت وولایت این دونفرپیروزورستگارشدیم.

آنگاه نداکننده ای ازطرف مهدی(ع)فریادبرآورد:کسانی که این دونفررادوست دارندازمیان مردم جداشوندودریکطرف بایستند،وقتی که کاملا جداشدندمهدی(ع)به آنهادستورمیدهدکه بیزاری خودراازاین دونفراظهارکنند،ولی آنهانمی پذیرند،دراین هنگام دستورمیدهدبادسیاه شدیدی برآنهامیوزدوآنهاراهمچون شاخه های خشک درخت نخل برخاک مذلت می افکندونابودمی سازد.

سپس میفرماید:آندوراازبالای دارپایین می آورندوبه امرخداوندآنهارازنده می گرداند،ودستورمیدهدمردم همگی جمع شوندودرحضورآنهاپرده ازکارزشت آنها برداردوجنایت آنهارابازگوکندوآنهاهم اعتراف می کنند،وبعدازآن به حاضرین دستوردهدهرکس ظلمی ازاینهادیده قصاص کندوپس ازآن دوباره آندورابرهمان درخت بداربکشندوآتشی رافرمان دهدکه اززمین بیرون آیدوآندورابادرخت بسوزاند،وسپس به بادفرمان دهدکه خاکسترباقی مانده راپراکنده ساخته ودردریابریزد.

مفضل عرض کرد:ای سرورمن،آیااین آخرین عذاب آنهااست؟

 فرمود:هیهات،کجااین آخرین عذاب است؟بخداقسم آنهارابرمی گردانند،مومنانی که ایمان خالص داشته اندوکافرانی که کافرمحض بوده اندنیزبرمی گردندوسرورعالمیان رسول خداحضرت محمد(ص)وحضرت فاطمه وامام حسن وامام حسین وبقیه ائمه اطهار(ع)حاضرمی شوندوازاین دونفربخاطرظلمی که کرده اندقصاص می کنندبطوری که درهرشبانه روزآنهاراهزاربارمی کشندودرهرباربه امرخداونددوباره زنده می شوندوبصورت اول برمی گردندتامقداری که خداوندبخواهداین عمل تکرارمی شود.

سپس امام ازخرابی بغدادوموردلعن ونفرین قرارگرفتن اهل آن سخن گفتندوفرمودند:بخداقسم انواع عذابی که برامتهای طغیانگرازاول روزگارتاانتهاواردشده بربغدادفرودآیدوطوفان عذابی که آنهارامی گیردجزباشمشیروقدرت سلاح نیست.وای برکسانی که درآن هنگام آنجارامسکن برای خودبرگزیده اند.